Να μπει φραγμός στην σεξουαλική παρενόχληση

 Αγγελική Σαρικαβάζη 18/2/21

Η κίνηση της Σοφίας Μπεκατώρου να μιλήσει για την σεξουαλική παρενόχληση που υπέστη, είναι από μόνη της μία κίνηση γενναιότητας. Μία κίνηση που πρέπει να παρακινήσει και άλλες γυναίκες να βγουν να μιλήσουν.

Μία κίνηση που πρέπει να παρακινήσει και άλλες γυναίκες να βγουν να μιλήσουν. Να καταγγείλουν και να πουν για τις τραυματικές εμπειρίες που έχουν ζήσει.

Οι αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου υπήρξαν καταλυτικές. Μεταξύ άλλων, τραβήχτηκαν, επιτέλους, οι κουρτίνες στην άκρη, ρίχνοντας άπλετο φως στη σεξουαλική βία.

Στην εποχή, όπου ο μέσος άνθρωπος θεωρεί πως εφόσον δεν εμπλέκεται κάποιο μέλος της οικογένειας του σε αυτό, τηρεί σιγή ιχθύος. Γιατί; Δυστυχώς δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Αντ’ αυτού, υπάρχουν άτομα που λένε ότι <<εκείνη φταίει, εκείνη το προκάλεσε, γιατί δεν μιλούσε τόσα χρόνια και μίλησε τώρα;>>. Μόνο απέχθεια μπορεί να προκαλέσει σε κάποιον που έχει ευστροφία και συναίσθηση όταν ακούει τέτοιες δηλώσεις.

Η σεξουαλική παρενόχληση, ιδίως προς τις γυναίκες, αποτελεί ένα ιδιαίτερα συχνό, ακόμα και καθημερινό φαινόμενο.

Μία στις δύο γυναίκες στην Ελλάδα, έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση

Συγκεκριμένα, όταν μιλάμε για σεξουαλική παρενόχληση αναφερόμαστε σε οποιαδήποτε ανεπιθύμητη συμπεριφορά σεξουαλικού χαρακτήρα (λεκτική, μη λεκτική, σωματική), με σκοπό ή αποτέλεσμα την προσβολή της αξιοπρέπειας ενός προσώπου, με την δημιουργία εκφοβιστικού, εχθρικού, εξευτελιστικού ή επιθετικού περιβάλλοντος. Μπορεί να συμβεί στο δρόμο, σε μαγαζιά, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στο διαδίκτυο, στο χώρο εργασίας αλλά και στο σπίτι.

Σεξουαλική παρενόχληση αποτελούν συμπεριφορές όπως τα σεξουαλικά ή υποτιμητικά σχόλια, το έντονο φλερτ, τα προσβλητικά υπονοούμενα, οι αστεϊσμοί σεξουαλικής υφής, η σωματική επαφή και οι άσεμνες χειρονομίες.

Η σεξουαλική παρενόχληση ως σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα πλέον με ολοένα αυξανόμενες διαστάσεις, συναντάται στην εκπαιδευτική διαδικασία, στο εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον, στο διαδίκτυο (social media), ακόμη και δημόσια, π.χ. με λεκτικά και σεξουαλικά σχόλια με αποδέκτες κυρίως γυναίκες, τα οποία στη συντριπτική πλειοψηφία παραβλέπονται ή δεν αξιολογούνται ως παρενοχλητικές συμπεριφορές.

Από τις μορφές παρενόχλησης με αποδέκτες γυναίκες, η πιο συνηθισμένη είναι η σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία. Ως τέτοια ορίζεται η διάκριση εξαιτίας του φύλου, η οποία παραβιάζει την αρχής της ίσης μεταχείρισης και προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Η σεξουαλική παρενόχληση έχει σοβαρές συνέπειες στα θύματα. Οι κυριότερες εξ αυτών είναι η απώλεια ή ο κίνδυνος απώλειας της εργασίας (παραίτηση, απόλυση λόγω εκδίκησης, μετά από απόκρουση της παρενόχλησης εκ μέρους του θύματος) και ο περιορισμός των προοπτικών για επαγγελματική ανέλιξη. Συγχρόνως τα θύματα-αποδέκτες ανήθικων «προτάσεων» στο χώρο της εργασίας τους, βιώνουν πληθώρα άλλων συνεπειών (άγχος, κατάθλιψη, μειωμένη αυτοεκτίμηση, ενοχές, φοβίες, μετατραυματικό στρες) που οδηγούν στην συχνή απουσία τους από την εργασία.

 

 «...Tα πιο συχνά περιστατικά αφορούν μη λεκτική συμπεριφορά και κυρίως προκλητικά βλέμματα...»

 

 

Το κράτος, αλλά και η κοινωνία, έχει την ηθική υποχρέωση να αντιμετωπίσει αυτή την ειδεχθής συμπεριφορά και τις ανώμαλες ορέξεις αυτών των ανθρώπων. Να αντιληφθούν πως η κλεψύδρα τελειώνει και πως ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει πλέον. Είναι μία ευκαιρία για όλους μας να στηρίξουμε τα θύματα και να τους βοηθήσουμε να σπάσουν την σιωπή τους...!